Vieiros

Galiza é o país convidado este ano no Saló del Cómic de Barcelona. Serán catro días nos que a banda deseñada feita no noso país será protagonistas; xa o foron noutros anos, con mostras de varios autores e colectivos e premios para álbumes e fanzines. Este traballo invisíbel de moitos anos foi recoñecido nesta ocasión pola organización do Saló, un momento para reflexionar sobre o camiño percorrido e para analizar os retos de futuro da banda deseñada galega. Para Kiko da Silva "máis que como momento de facer balance, eu véxoo como un comezo; agora vén o máis complicado, que é que todo isto se converta nunha realidade. A produción de banda deseñada en galego é moito máis importante que hai algúns anos, agora temos o reto de facer que isto non quede nun espellismo, que este tren non descarrile. O gran reto agora é crear unha industria de banda deseñada en Galiza".

O director de Retranca e coordinador de BD Banda, "nestes anos todo xirou ao redor dos autores, porque non había industria. O convite deste ano é un feito histórico. Temos que felicitarnos todos os que estivemos cando as institucións non sabían nin que existíamos. Os autores agora teñen que tomar riscos, coller o touro polos cornos. Ter miras amplas e profesionalizarse. Os fanzines estiveron moi ben, pero agora tócalles a outros facer fanzines". E conclúe "Ás veces parece que temos medo a amosar o que facemos aquí. Non se pensa na banda deseñada como algo exportable. E é imprescindíbel, porque editar banda deseñada é moi custoso".

O protagonismo galego comeza polo propio cartaz do Salón, realizado por David Rubín. Rubín, candidato ao premio ao mellor debuxante por Caderno de Tormentas, asegura que "estamos vivindo o mellor momento da banda deseñada galega, o que non quere dicir que sexa todo ideal. Este recoñecemento hai que tomalo como un pulo para seguir traballando".

En canto aos retos da banda deseñada galega, Rubín cre que o primeiro "é afianzar unha mínima industria, aínda que é complicado: moitas das propostas que están riba da mesa son loábeis, pero non serven. O que non se pode facer é o que fan algúns, que é tentar que funcione un proxecto empresarial só a base de subvencións, son proxectos que non xeran industria nin lectores. É preferíbel que haxa menos cousas, pero máis afianzadas". O outro gran reto, para Rubín, é "gañar lectores". E tampouco é doado, di: "en Galiza hai xa poucos lectores, e a lingua é un handicap: hai moita xente que se ten un volume en galego e castelán, opta polo segundo. Estamos vendo como hai editoras que sacaban obras nas dúas linguas, e que agora só van publicar en castelán".