Vieiros

Machina xa ten disco. Despois de cinco anos de concertos, numerosos cambios de integrantes do grupo (de feito o único que permanece dende o comezo é Gonzalo, guitarrista), a banda de metal de Cerceda publica un ep con cinco cancións, autoeditado, e que eles mesmos están distribuíndo por todo o país, principalmente a través dos centros sociais. As cinco cancións son Acouga (que lle dá título ao álbum), Apocalipse, Quéimame, Virarei (unha particular versión do Xirarei de Xil Ríos, que xa presentaran ao A Polo Ghit'07) e Aquí estou. O 19 de marzo presentaron o disco en Carral cun concerto na Sala de Estar, onde venderon ao redor de cen copias do ep.

Preséntanse mesmo cun vídeoclip, caseiro, pero videoclip ao cabo, e cunha longa lista de concertos na axenda dos vindeiros meses. Anxo, o baixista do grupo, presenta o que Machina ten por diante.

Despois de tantos cambios no grupo, a formación actual é a definitiva?
En principio é estábel. Levamos xa dous anos con esta formación, dando concertos e gravando o ep. Sempre que houbo cambios no grupo, foi porque a xente tiña que abandonalo por motivos persoais. Todas as persoas que pasaron por Machina somos amigos de toda a vida, e seguimos sendo un grupo de amigos.

Custa traballo saír adiante como grupo?
Custa porque non tes medios e porque tes que currar moito. Pero mira, custa máis cando xa levas un tempo e vas un pouco máis en serio. Porque cando empezas e es moi novo, non tes en conta os contras, e para ti saír tocar fóra de Cerceda xa é algo espectacular. Despois, cando tes metas máis altas, xa comezas a ver as dificultades.

Para o grupo foi importante gañar o CampusSons no 2005, ou non?
Eu aínda non estaba no grupo, pero a verdade é que non repercutiu todo o que podería ter feito. Porque o premio era gravar un disco en Lugo, coa xente de SonsGaliza, e xusto nese momento marcharon tres persoas do grupo, e non se puido gravar. O único foi que gañar o premio fixo que o grupo fose máis coñecido en todo o país.

O traballo ten un son algo diferente ao acostumado. Ides buscando un estilo no que estades cómodos, orixinal?
Si, o que pasa é que no grupo cada un de nós vén de estilos moi diferentes, e iso é moi bo, porque enriquece o son da banda. Martín, o cantante, vén do rap, Ángel e Gonzalo son máis de metal e eu, por exemplo, o meu grupo favorito é Sigur Ros. Facemos un traballo colectivo, entre todos, e na nosa música están presentes estas influencias.

E que pasa en Cerceda para que continuamente saian grupos de rock: Zënzar, Presencia Zero, vós...?
Por que hai tanto rock en Cerceda? Pois non sei, diríache que é cousa das transmutacións xenéticas que provoca Meirama... Non, supoño que inflúe o festival de rock que se fai todos os anos aquí, e que foi dos primeiros de Galiza. E tamén que haxa un grupo tan potente como Zënzar, que leva vinte anos aí. Hai moita xente, eu mesmo, que levamos indo aos seus concertos dende que eramos cativos, e iso marcounos moito. E logo que ao ir habendo grupos, os máis veteranos déixanlles os equipos aos máis novos, e danlles apoio. E son os medios e o apoio que hai, non os que dá o concello, claro está, que non dá nada.