Vieiros

Insiste Manuel Canitrot en que as causas poden ser múltiples: "dende uns paisanos aos que o monte lles chegou a pé das leiras e facilitou que os xabaríns entrasen nos cultivos ata unha zona de canteira onde intereses para a explotación coinciden sospeitosamente con lumes..."

Canitrot critica o presunto problema de reutilización de terreos queimados para poñer viñedos: "circunstancialmente pode suceder, pero non é este o problema básico". Na súa opinión, o que está a acontecer en Ourense cos incendios é un reflexo das condicións socio – económicas da provincia. Somos a última provincia do Estado na maioría de indicadores que consideremos, unha provincia desfeita a todos os niveis"

Insistindo na variedade de causas dos lumes, pide que a administración debería "promover un equipo multidisciplinar para analizar e buscar solucións. Nós levamos de feito moito tempo pedindo a creación do consello forestal, ao xeito do que fan noutros países europeos, caso de Alemaña ou Francia. Artéllanse incluso en consellos comarcais e chegan a xestionar eles os medios de extinción. O que ten moita lóxica, xa que son eles quen mellor saben os medios que lles compre nunha zona ou outra"

Coma condicionante fundamental dos incendios pon "a non prevención" e lembra que "os incendios evítanse no inverno. Aí é cando hai que pensar en coidar o monte. Non dicimos que se vaia evitar que poida arder, pero as probabilidades de que iso suceda diminuirían moito".

Destaca ademais outro tema a priorizar: a necesidade de que todas as brigadas pertenzan á Xunta. Actualmente hai 38 contratadas pola administración autonómica e 311 subvencionadas aos concellos. "Isto dá lugar a moitos casos de clientelismo político. E de forma paralela está o problema da coordinación, con ata catro brigadas diferentes que poden coincidir traballando nunha mesma área: grupos de intervención rápida, protección civil, brigadas autonómicas e brigadas municipais. Convértese nun caos. A descoordinación é total".

E ao respecto da falta de transparencia na información oficial precisa que "non é que a Xunta minta no que respecta ás cifras de hectáreas queimadas, simplemente faltan á verdade". Xa que logo, "miden sobre un mapa, en dúas dimensións, o terreo afectado e informan segundo iso das estimaciòns de porcentaxe queimada". Evidentemente, na realidade, os montes non son superficies planas, e en Galiza os montes exténdense sobre non poucas montañas e outeiros. Así, a cifra real, en tres dimensións, sería moito maior. "Estamos a falar de desaxustes bestiais". E esta é outra peculiaridade da nosa comunidade. En Andalucía por exemplo dábanse as cifras precisas e ao momento.