Vieiros

Eu morro tranquilo; confio en que serei recibidio onde todos queremos xuntarnos e fagoo con ledicia e confiando en Deus iste sacrificio. Quixen facer ben, traballei por Pontevedra, por Galicia e pola República, e o trabucado xuízo dos homes (que eu perdoo) e todos debemos perdoar) condéname, Sé, agora, máis home que endexamais por que é cando máis o precisas; polos nosos vellos e polos nenos, de quen, sen que puideramos esperalo, vas ser un pouco pai. Confórtaos a todos e procura ser sempre bon. Non te arrepintas de canto ben teñas feito e poidas aínda facer. Vitinciño: aos papás, a Vera, a Carlos, a César, a todos, as miñas apertas. Pra ti, irmanciño bon, a máis grande que podas recibir de Alexandre PS. Reza por min, que eu lembrareivos sempre e (se podo como espero) intercederei por vós. Ás 5 e ¼.