Vieiros

A identificación da cor verde coa ecoloxía levou a que o mundo do deseño e do márketing empregase ese colorante nos produtos supostamente respectuosos co ambiente. Mais esa tinta é unha das máis contaminantes e tóxicas, nas súas diferentes variantes.

Segundo un artigo do New York Times, o químico alemán Michael Braungart afirma que "a cor verde nunca pode ser verde, polo xeito en que se fabrica". Así, o experto, autor de libros sobre deseño sustentábel, afirma que os pigmentos verdes contaminan e fan que o produto tinguido sexa imposíbel de reciclar de xeito seguro. Entre os produtos necesarios para estabilizar a cor verde están o cloro, o bromo, o cobalto, o titanio, o níquel ou o óxido de zinc.

O problema dos colorantes verdes, mesmo de orixe natural, é que, co paso do tempo, acaban volvéndose azuis. Nos séculos XVIII e XIX as pinturas desa cor eran aínda máis perigosas cás actuais: estaban fabricadas con arsénico, con consecuencias fatais para as persoas que convivían con obxectos pintados de verde. De feito, hai historiadores que cren que a morte de Napoleón Bonaparte se puido deber ao arsénico do verde da súa cela en Santa Helena.

A relación case inconsciente do verde co natural ou sustentábel data de arredor de 1970, aínda que dende sempre foi a cor da natureza por antonomasia. Porén, vai resultar realmente máis ecolóxico non usar esas tintas nos produtos que pretenden ser sustentábeis.